De imperfecte versie van het perfecte portret.

Cameranu

5 jaar geleden

‘The world's most perfect portrait’. De zoektocht naar dit portret is wat Brendan, elke dag opnieuw, drijft om mensen en hun emoties op beeld vast te leggen. In zijn streven dit portret te verwezenlijken is Brendan op zoek naar ongecompliceerde puurheid. Een beeld waarin alles samenkomt: de mens, zijn emoties en zijn imperfecties. In de essentie is fotografie het delen van perspectief, velen hebben hierbij een eigen definitie.

Brendan ziet fotografie als een kunstvorm, de kunst van het waarnemen en tentoonstellen. Simpelweg kijken naar de mens en hem zien voor wie hij werkelijk is, zo ziet Brendan zijn rol als portretfotograaf. In zijn rol houdt hij zich bezig met misschien wel het meest fascinerende fenomeen, de mens. Zijn camera, zijn medium stelt hem in staat de menselijke façade te ontmaskeren. Daarom is portretteren in de ogen van Brendan de ultieme vorm van fotografie, een portret is een beschouwing van de ziel. Een waardig moment voor altijd vastgelegd - de magie van fotografie. Voor hem is de zoektocht naar zijn ideale portret de dans met de duivel, een dans in tijd. En soms, heel soms mag hij leiden.

Een moeder en zoon herenigd

In zijn missie om dit ongrijpbare beeld vast te leggen, zijn er vele momenten geweest die bijzonder voor hem zijn. Sommige portretten waren allesbehalve perfect, andere portretten kwamen dichtbij. Portretten waar hij een hint van perfectie proefde. Tussen al zijn portretwerk is er voor Brendan één beeld, één symbolisch moment dat hij ziet als het bijna perfecte portret. Philomena Fleming, zijn moeder, is de vrouw die centraal staat in dit portret.

Brendan ziet in dit ene beeld puurheid, een zuiver beeld zonder complexiteit. Hij ziet een beeld dat hij begrijpt, hij ziet zijn moeder en in haar ook zichzelf. Zijn moeder had Alzheimer, een ziekte die haar ziel isoleerde. Bekenden werden vreemdelingen. Zo was ook het beeld van Brendan vervaagd. Philomena had haar zoon al langer dan een jaar niet herkend, maar twee weken voor haar overlijden heeft Brendan een moment van herkenning en nostalgie vereeuwigd. In dit ene moment zag een zoon zijn moeder en een moeder haar zoon. Een moment in tijd waar Philomena haar zoon herkende, een moment waar zij alleen oog had voor Brendan.

Details en imperfecties

Brendan heeft met dit portret het ultieme bereikt, hij heeft de ziel van zijn moeder nog één laatste keer in alle waardigheid vereeuwigd. In dat moment was Philomena de moeder van haar zoon. Een bijna perfect portret met één imperfectie, haar kraag zat niet goed. Terugkijkend ontdekt Brendan een bijzonder detail: in één van de laatste portretten die Brendan van zijn vader heeft gemaakt, zit de kraag ook niet goed. Alleen hier aan de andere zijde - the devil is in the details. Twee fragmenten in tijd die samen één beeld vormen, het beeld van Brendan en zijn oorsprong.

De imperfecte versie van het perfecte portret.